Wystawa pośmiertna

Tego dnia ogarnęła nas ogromna żałość: byliśmy świadkami, jak chciwa ziemia pochłania doczesne szczątki naszego ukochanego Pastucha. Słów, aby opisać tę niepowetowaną stratę do dziś dzień w sobie nie znajduję, przeto niech materiał zdjęciowy z uroczystości żałobnych [kiepski, bo pierwszy raz używałam flesza] przekaże wszystko, czego w danej chwili wypowiedzieć nie mogę. A więc...

... pogrzeb rozpoczął się wieczorem 17 stycznia. 

Odziani w czerń żałobnicy w ciszy i ze smutkiem żegnali...

...Najwyższego Mentora polskich obór...

Przewodniczący delegatów Krajowej Spółdzielni Mleczarskiej w kilku pełnych wzruszenia zdaniach pożegnał wschodzącą gwiazdę polskiej łąki.

Zostały też odczytane hymny żałobne na jego cześć. 

Podczas pogrzebu zaprezentowano retrospektywę dzieł młodego Dojarza. Były więc prace duże...

... i małe...

... rzucające się w oczy...

... oraz dyskretnie pochowane między płótnami...

... impresjonistyczne...

... czy zainstalowane...

... a także wielki dialog z dawnymi Mistrzami.

Uczestniczący w uroczystości kontemplowali dzieła zmarłego artysty...

... pili mleko...

... wsłuchiwali się w relacje świadków wspominających Zmarłego...

... oraz robili sobie słit focie.

Ciągle też powracało w naszych głowach pytanie: dlaczego właśnie ON?!

Pozostaje jedynie żyć nadzieją, że kiedyś w przyszłości Matka Sztuka wyda owoc równie dojrzały niczym On.

Żegnaj Pastuszku... :(

PS. Dziedzictwo po zmarłym, wystawione na widok publiczny, można oglądać w sanockiej Galerii BWA do 14 lutego.