Biega, szuka pan Hilary...

Będąc na stażu w BWA i pisząc komentarze do twórczości poszczególnych artystów miałam z ugryzieniem jego sztuki bardzo duży problem. Grafiki Pawła Bińczyckiego [urodzony w Rzeszowie w 1974 roku] od początku mi się podobały, ale gdy zabierałam się, by coś o nich napisać, to miałam całkowitą pustkę w głowie. I koniec końców – jego biogram oddałam jako jeden z tych, które były pozbawione mojej opinii. Ale co ma wisieć nie utonie. Spojrzawszy dzisiaj na prace Bińczyckiego stwierdziłam, że jego sposób patrzenia na rzeczywistość jest mi bardzo bliski. W tych grafikach [tworzonych metodami, zaliczającymi się do rodziny technik graficznych zwanych intaglio, np. mezzotinta, akwatinta] widać duże umiłowanie prostoty i aluzyjności formy, której autor sztucznie nie estetyzuje, niemniej jednak traktuje ją z dużą czułością. Poza tym Bińczycki idzie trochę pod prąd w stosunku do dzisiejszej kultury cyfrowego obrazu. Monochromatyczne, niewyraźne obrazy bardziej przypominają czarno-białe fotografie robione na mocno ziarnistych negatywach niźli wzorcowo ostre i kolorystycznie ugrzecznione cyfrowe odbitki. Ten chropowaty świat nie jest zbyt łatwy do przełknięcia. Jego smakowanie wiąże się przede wszystkim ze spokojną kontemplacją, na którą dzisiaj tak bardzo brakuje nam czasu.



I tradycyjnie obrazeczki

Grafiki z serii "Aluzja do kobiety"

"1" z cyklu "4 razy Twoja samotność" - mezzotinta



"2" z cyklu "4 razy Twoja samotność" - mezzotinta



"4" z cyklu "4 razy Twoja samotność" - mezzotinta



"Bez tytułu" - mezzotinta



"Kościół farny" - mezzotinta



"Krzyż" - mezzotinta



"Wnętrze" - mezzotinta



"Ty" - mezzotinta