Panna Brygida

„Panna Brygida wyrażała zawsze tak wielkie poszanowanie dla tego, co damy zwykły nazywać cnotą, i sama była niewiastą tak surowych obyczajów, że należało się spodziewać – a zwłaszcza spodziewała się tego jejmość Debora – iż przy tej sposobności wyrazi wielkie oburzenie i zażąda wyrzucenia dziecka ze swego domu, jak jakiegoś obrzydliwego zwierzątka. Tymczasem stało się inaczej: panna Brygida dobrodusznie wyraziła współczucie dla bezbronnej istotki i pochwaliła miłosierdzie brata. (…)
Jednakże jeżeli powstrzymywała się w stosunku do niemowlęcia, ulżyła sobie za to bez ograniczeń na jego biednej, nieznanej matce, którą nazwała rozpustną ścierką, bezwstydną gamratką, występną nierządnicą, wszeteczną fryjerką, sprośną ździrą i obrzuciła wszystkimi innymi epitetami, których cnota nigdy nie szczędzi tym, co hańbią płeć niewieścią.”

Henry Fielding, Historia życia Toma Jonesa, tom I, przełożyła Anna Bidwell, Łódź 1985, s. 15