Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka

"Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka,
której nie żal pod butem tragarza lub gąsienicą czołgu;
jeżeli fotel, to niezbyt wygodny, tak aby
nie było przykro podnieść się i odejść;
jeżeli odzież, to tyle, ile można unieść w walizce,
jeżeli książki, to te, które można unieść w pamięci,
jeżeli plany, to takie, by można było o nich zapomnieć,
kiedy nadejdzie czas następnej przeprowadzki
na inną ulicę, kontynent, etap dziejowy
lub świat:

kto ci powiedział, że wolno ci się przyzwyczajać?
kto ci powiedział, że cokolwiek jest na zawsze?
czy nikt ci nie powiedział, że nie będziesz nigdy
w świecie
czuł się jak u siebie w domu?"


Stanisław Barańczak, „Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka” z serii „Kątem u siebie (wiersze mieszkalne)” z tomu „Tryptyk z betonu, zmęczenia i śniegu”, 1980.

Komentarze

  1. Od razu przypomniała mi się podstawówka i moja pani od polskiego :)

    Tyle lat a ciągle ten wiersz pamiętam. Miałem problemy z interpretacją, chyba jeszcze nie dorosłem by go zrozumieć.

    Pio

    OdpowiedzUsuń
  2. Tak się jakoś dziwnie złożyło, że ani w podstawówce ani w liceum nie czytaliśmy żadnego z wierszy Barańczaka. A odkryłam go dopiero na studiach i od tamtej pory go uwielbiam. A wiersz? Może o tym, że w życiu nie ma nigdy nic stałego, danego raz na zawsze. Więc lepiej się nie przywyczajać... ;-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty