Lustereczko, lustereczko powiedz przecie...

Świadomość nie jest kluczem do szczęścia. Owszem, poczucie, że się coś wie, że się coś dostrzega – zwłaszcza to, czego nie widzą inni – bywa czasami przyjemne. Ale, gdy świadomość dosięga rzeczy nieprzyjemnych, to przestaje być miło. I nie inaczej jest z BPD.
W ostatnich dniach ujawnił się u mnie kolejny symptom (albo może inaczej – na nowo zdałam sobie z niego sprawę), mianowicie przejmowanie nastroju i uczuć innych osób. Z jednej strony to – jeśli się jest świadomym swojego zaburzenia – bywa pożyteczne. Po pierwsze dlatego, że potrafisz się z każdym porozumieć. W momencie rozmowy przejmujesz większość cech swojego rozmówcy – nawet jego poczucie humoru. Ten zaś prawdopodobnie odbiera cię jako osobę sobie pokrewną, co sprawia, że rozmowa się klei. Po drugie – jeżeli jesteś dobrym obserwatorem, potrafisz zaobserwować i zanalizować przejmowane od innych uczucia, a tym samym lepiej ich poznać, dowiedzieć się nawet czegoś, czego nie potrafią, bądź nie chcą ujawnić. I w tym miejscu pojawiają się schody. Przykładowo: stykasz się z osobą, która jest dla ciebie szalenie miła, ale podświadomie wiesz, że się ciebie boi (albo boi się wszystkiego – w tym również ciebie). Gorzej, bo przejmujesz od niej coś, czego nie chcesz czuć – w tym wypadku strach. Powstaje błędne koło: nie jesteś w stanie pomóc swojemu rozmówcy – choćby przez przyjacielski uśmiech – bo ciebie samego paraliżuje strach.
Poza tym mimowolne bycie lustrem okropnie męczy. Być w ciągu godziny jednocześnie – wesołkiem i marudą? A jak jeszcze dojdzie jedna lub dwie osoby o odmiennych charakterach i humorze? Owszem, nie mam już takich problemów w samoidentyfikacją, jak w czasach, gdy nie wiedziałam, co się ze mną dzieje i dlaczego. Teraz potrafię spojrzeć z dystansu na siebie i wyczuć moment, kiedy zaczynam kogoś odbijać. Z trudem, ale udaje mi się wyznaczyć granicę, gdzie kończę się ja a zaczyna inny człowiek. Jednak pisząc ten tekst, pomimo całej tej świadomości, odczuwam przeciążenie w głowie. Zbyt wiele ludzi się dzisiaj we mnie przejrzało.